Hanoi en Halong Bay

Ok, ik ga weer even zitten voor het beloofde vervolg.

Ik was dus in Hanoi. In plaats dat de bus naar iets van een busstation reed, werden we gewoon ergens aan de kant van de weg midden in de stad gedropt. Gelukkig had ik daar al over gelezen (wat zijn reisblogs toch een bron van informatie! ;)) dus het lukte mij samen met de twee andere Westerlingen die in de bus zaten, al vrij snel een taxi naar de juiste plek te nemen. Ik had al een hotel geboekt, dus wist precies waar ik heen moest, dat is toch wel zo prettig als je bepakt en bezakt over straat loopt.

Het hotel lag midden in de Old Quarter, het historische centrum(pje) van Hanoi, maar dan net in een zijstraatje waardoor het vrij rustig was. Want de eerste indruk van Hanoi is vrij makkelijk in één woord samen te vatten: herrie! Verkeersdeelnemers zijn er zonder uitzondering geschift, en vinden het allemaal nodig om constat te toeteren als waarschuwing dat ze eraan komen. Oh, en wat het dan helemaal een bonte boel maakt, is het feit dat de meerderheid van het verkeer bestaat uit scooters die langs je heen crossen. Stoplichten zijn er amper, als ze er zijn dan heb je er als voetganger alsnog maar weinig aan. Zebrapaden zijn er overal, maar daar heb je nog minder aan dan de stoplichten. Stoepen zijn er vaak wel, maar worden in de praktijk voornamelijk gebruikt als scooterparkeerplaats, waardoor je gedwongen wordt op straat te lopen. En dan heb ik het nog niet gehad over oversteken: stoppen doet niemand, dus ongeacht hoe druk het is, als voetganger moet je gewoon de straat op lopen, heel langzaam zodat je goed in te schatten bent voor het verkeer, zoveel mogelijk oogcontact makend met de bestuurders en dan hopen dat je heelhuids aan de overkant komt. Dit ging gelukkig prima uiteindelijk, maar ik keek toch vaak even of ik geen plaatselijke bewoner zag oversteken achter wie ik aan kon lopen. :D

In mijn hotel maakte ik voor het eerst kennis met het fenomeen Vietnamese badkamer: niet eens zo gek klein, maar wel zo gebouwd dat alles drijfnat wordt als je doucht. Ondanks douchewand. Handig echt! De eerste nacht was mijn kamer wel echt heel relaxed, ze hadden namelijk geen standaardkamer vrij (die ik had geboekt) en dus kreeg ik voor dezelfde prijs een superiorkamer, met balkon en alles.
De eerste anderhalve dag heb ik vooral besteed door lekker rond te lopen door de Old Quarter. Dit is echt het centrum, maar bestaat uit supersmalle straatjes waar iedereen luid toeterend rondrijdt. Oorspronkelijk had iedere straat er zo zijn eigen commerciele bedrijvigheid, en dat is nog altijd terug te zien in de straatnamen (zo las ik iig - mijn Vietnamees is nog niet zo denderend ;)) En nog steeds geldt dit tot op zekere hoogte wel: in de ene straat vind je alleen maar schoenenwinkels en stands, daarnaast heb je rijenlang zaakjes waar je je scooteronderdelen scoort, weer verder vind je winkels met alleen maar goedkope Chinese plastic speelgoedmeuk enz enz.

In mijn voorbereiding was ik de organisatie Hanoi Kids tegengekomen, een non-profit waarbij je een afspraak kunt maken om voor een ochtend of een middag aan een Vietnamese universiteitsstudent gekoppeld wordt, en die neemt je dan mee naar een of meer bezienswaardigheden van jouw keuze. Het leuke is dat dit geen professionele gidsen zijn, maar gewoon lokale studenten die graa hun Engels willen oefenen. Het kost verder ook geen geld, je betaalt alleen evt. taxi, entree en/of eten, maar dat is nooit heel veel. Een erg leuke manier om de stad een beetje te verkennen dus!
Mijn studente (vraag me haar naam niet - iets moeilijk Vietnamees, ik zit te wachten tot ze me op facebook vindt zodat ik weer weet wat het was) heeft me meegenomen naar de Temple of Literature, de oudste universiteit van Vietnam, en door de Old Quarter. En op mijn verzoek zijn we natuurlijk lekker streetfood gaan eten, want dat was een mooie kans! Het werd typisch Vietnamese sticky rice, met kip, erwtenpuree en gebakken uitjes. Een aardig zware maaltijd, maar zeker erg lekker!

Een ander heerlijk gerecht waar ik eindelijk eens goed kennis mee heb gemaakt is Pho: het nationale gerecht van Vietnam. Het is een grote kom soep (bouillon) met daarin rijstnoodles, rund of kip, en heel veel verse kruiden. Daarbij krijg je dan nog meer verse kruiden, rode peper en limoen zodat je de soep nog naar eigen smaak kunt aanpassen. Een lichte maaltijd die hier vooral als ontbijt (!) wordt gegeten en die echt lekker is!

Een van de belangrijkste toeristentrekkers van Vietnam is Halong Bay, een grote baai met duizenden karsteilandje die is benoemd tot Unesco Werelderfgoed. De standaard manier om daarheen te gaan is met een tour, maar daar had ik geen zin in. Die tochten zijn of extreem duur of extreem slecht geregeld waardoor het niet leuk is. En ook hier had mn research van tevoren me op een mooi idee gebracht. In plaats van de touristenboten naar het standaard Cat Ba Island wilde ik de openbare ferry nemen naar een heel klein eilandje wat verder weg, Quan Lan. Deze ferry vaart door hetzelfde gebied maar dan net waar niet al die andere boten varen en is veel goedkoper. Ik had er maar heel beperkte informatie over kunnen vinden, dus het was best een spannende onderneming, maar uiteindelijk is het perfect gegaan en was het echt een bijzondere ervaring! Op de heenweg was ik de enige buitenlander op de boot (die er 4 uur over doet en bij 3 andere eilandjes langsgaat onderweg) en werd ik een beetje lacherig aangekeken door de locals, die geen van allen ook maar een woord Engels spraken. Maar toen kwam er net voor vertrek een groep Vietnamese jeugd aan boord, die samen een weekje op vakantie gingen op het eiland. Ze waren een jaar of 18 en nogal door het dolle heen, want voor het eerst zonder ouders weg. Sommige dingen zijn toch echt universeel dus! :) Eén van de meiden sprak redelijk Engels, en knoopte een gesprekje met me aan, waarna ze me uitnodigde bij de groep te komen zitten. Dit was echt mijn gigantische mazzel, want uiteindelijk ben ik met hun meegegaan naar hun hotel en hebben zij me daar een kamer geregeld, ben ik met ze gaan eten en na afloop naar het strand gewandeld. Daar werd een groot kampvuur gebouwd met bier en chips erbij, en het was echt super om daar deel van uit te maken, een leuke local ervaring.

De volgende ochtend vroeg ging de ferry weer terug, en waar het op de heenweg redelijk bewolkt was, was het op de terugweg mooi helder, zonnig en bloedheet - heb dus een eerste stukje kleur op mn armen en benen, haha! :D Dankzij de zon heb ik mooie foto's kunnen maken van de karst, en alles bij elkaar ben ik echt heel blij dat ik de gok heb gewaagd zomaar hierheen te gaan. Wel ben ik me heel bewust van het feit dat het ook heel anders had kunnen gaan, als die meid geen Engels had gesproken hadden die twee dagen er echt anders uitgezien.

Toen had ik nog een vol etmaal in Hanoi, en daarin ben ik naar het Ho Chi Minh Mausoleum geweest - hier ligt de man zelf gebalsemd opgebaard, maar dat hoefde ik niet zo nodig te zien, dus ben er niet naar binnen geweest. Wel ben ik naar het Ho Chi Minh museum geweest, wat vooral één grote propaganda-uiting was, maar wel grappig om te zien. Het begon met een hal vol foto's en documenten van Lenin, want die wordt natuurlijk ook als grote held gezien. En verder heb ik alle mogelijke persoonlijke items van Ho Chi Minh gezien, haha!

Gisteravond zou ik vertrekken uit Hanoi, en dat bleek een prima timing, toen ik het weerbericht bekeek: vandaag en morgen zou het er meer dan 40 graden worden... en dan heb ik het nog niet eens over de temperatuur in de zon of de gevoelstemperatuur, die nog wat hoger ligt door de enorme luchtvochtigheid.
Volgende stop op de route is Hue, waar ik nu dus zit. Ik had de duurst mogelijke plek in de trein, een zogenoemde soft-sleeper. Dit is een slaapplek in een coupé van 4. De coupé was in principe exact hetzelfde als die in China, met als enig verschil het matras: in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden was die echt knetter hard! In feite was het gewoon iets van een blok piepschuim of plastic oid met een laken eromheen... heel comfortabel voor een reis van 14 uur dus! Daar kwam bij dat ik op de ferry naar Quan Lan ook nog eens verkouden was geworden, wat nu echt doorkwam, dus heel aangenaam was het allemaal niet. Ik had wel de mazzel dat ik nog net een kamer had kunnen boeken in het populairste hotel van Hue, en daar heb ik echt mazzel mee gehad, wat een service! Voor $15 per nacht heb ik een kamer met badkamer, airco, wifi, koelkast, ontbijt en rozenblaadjes op mn bed! Er wordt echt super voor de gasten gezorgd, toen ik vanmorgen binnenkwam rollen, kreeg ik meteen verse mango en een vers sapje voorgezet, ik zit nu in de lobby te typen en er werd me een glas thee gebracht, echt heel fijn allemaal! Ik had het ook wel even nodig, want door de verkoudheid en de brakke nacht voelde ik me even aardig ellendig en was ik zelfs wat koortsig/had verhoging. Ik heb er vandaag dus maar even een rustdagje van gemaakt, met de extreme hitte was dat gewoon echt nodig. Maar inmiddels voel ik me weer wat beter, temperatuur is weer gezakt en ben vanmiddag wel even een hap gaan eten ergens, dus ik ga ervanuit dat ik morgen de Vietnamese wereld weer helemaal aankan! :D Is iig wel te hopen, want ik heb een motorbike/guide geboekt die me mee op pad neemt naar de oude keizerlijke tombes, even buiten de stad. Hue (spreek uit Hweej) is namelijk de vroegere hoofdstad, waar de Nguyen (weet nog steeds niet hoe ik die nou uitspreek) dynastie heeft gezeten.

Verder staat de stad zelf natuurlijk op het programma, er is hier een oude citadel met allerlei mooie ruines enzo, dus ook daar ga ik zeker heen.
Een andere gangbare dagtrip vanuit Hue is de DMZ - de DeMilitarized Zone uit de Vietnamoorlog, waar de scheidslijn was getrokken tussen Noord en Zuid Vietnam. Ik ben nog even aan het denken of ik daar heen ga, aangezien daar tegenwoordig helemaal niks meer te zien is, ondanks alle gif dat de Amerikanen toentertijd hebben gesproeid om het gebied kaal te maken. En hoewel de effecten ervan nog steeds bestaan (stukken grond kunnen nog steeds niet worden gebruikt voor voedselproductie, miljoenen mensen zijn ziek geworden, dioxinevergiftigingen en meer), is het op het oog weer de jungle die het ooit was, dus ik vraag me af wat voor meerwaarde een bezoek heeft. Wat ik wel wil zien zijn de tunnels, die de Viet Cong hebben gebruikt in de guerilla-acties tegen de Amerikanen en waarin honderden mensen lange tijd hebben geleefd.

Nou, ik ben weer bij! Ik blijf de komende 3 nachten in ieder geval hier, en daarna heb ik nog geen idee. Misschien Hoi An, wat verder naar het zuiden... hoewel dat tegenwoordig vooral toeristisch shoppen schijnt te zijn, dus ik weet het nog niet. We zien wel!

De foto's bij het verhaal:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10150701669206616.391101.689656615&type=1&l=e8a4afb8db