Hue en Hoi An

Ok, ik heb momenteel de luxe van een computer op mn hotelkamer, laat ik daar dan ook maar even goed gebruik van maken door de afgelopen dagen weer bij te typen. :)

Het is inmiddels alweer zondag, vandaag is mijn laatste dagje in Hoian, maar ik ga met mn verhaal natuurlijk gewoon verder waar ik was gebleven. Afgelopen maandag had ik zoals ik schreef een rustdagje, en dat heeft geholpen want ik ben gelukkig niet echt ziek geworden. Dinsdag had ik geregeld dat ik achterop een motor zou klimmen om een paar keizerlijke tombes in de omgeving van Hue te gaan bekijken. Ik dacht dat er iemand op een scootertje aan zou komen rijden, maar het bleek toch echt een motor te zijn, haha. Gelukkig reed hij wel ok en had hij een extra helm voor me, dus ik heb het allemaal heelhuids overleefd. Moet zeggen dat ik wel blij was dat er niks is gebeurd, want ik vraag me af hoeveel die helm had gescheeld!
Thanh, mijn driver bracht me als eerste naar de tombes van Tu Duc, vrij dicht bij de stad. Dit was een soort vakantiehuisje (nou ja, laat dat -je maar weg) voor de keizer en zijn gevolg, waar hij heen ging als het te heet werd ofzo. Er doen allerlei verhalen de ronde over deze man, aangezien hij 104 vrouwen had, maar geen enkele erfgenaam... rara hoe kan dat?! ;)n Uiteindelijk heeft hij met zijn eerste vrouw, de koningin, een zoon geadopteerd, zodat er toch een troonopvolger was. Probleem opgelost dus!
Het complex van deze keizer was heel mooi gelegen, in een groene omgeving met veel bomen (schaduw!). Men is er redelijk terughouden met restauratie, in ieder geval vergeleken met de andere twee tombes die ik heb gezien, en daardoor is het heel sfeervol gebleven. Door de invloed van weer en oorlogen doet het allemaal veel ouder aan dan het werkelijk is (150 jaar), en is mooi om te zien.

De volgende tombe was die van keizer Minh Mang, en die is voor een flink deel gerestaureerd. Restaureren heeft hier volgens mij een iets andere betekenis dan bij ons: herbouwen en schilderen zodat het er als nieuw uitziet. Op zich wel grappig, want het geeft een aardig beeld van hoe het er toentertijd uit kan hebben gezien.
De derde en laatste tombe die ik bezocht was die van Khai Dinh, en die gast was nogal excentriek, wat terug te zien is in zijn tombe. Hij hield van extravagant, en dat is zijn gebouw dus ook echt, werkelijk geen enkel stukje is zonder decoratie! HEt is een zooitje door elkaar, met Vietnamese, Chinese, Hindu, Boeddhistische, Gotische en Barokke elementen door elkaar. Zeg maar zo lelijk dat het weer mooi wordt!

Na de tombes nam Thanh me mee door een stukje platteland, naar een dorpje waar zijn familie woonde (heb ik dus zijn schattige kindjes gezien). Na de lunch zijn we nog naar de Thien Mu Pagode geweest, de oudste en een van de belangrijkste van Vietnam, en toen vond ik het wel weer mooi geweest. Je zou zeggen dat het achterop zon motor nog wel enigszins koel zou moeten zijn, maar dat was in de zon gewoon echt niet meer het geval - zelfs bij 60km/uur voelde je alleen maar hitte, hitte, hitte! De rest van de dag stond dus in het teken van een beetje relaxen, eten en door het stadje slenteren.

De volgende dag, woensdag, ben ik lekker op eigen houtje naar de Keizerlijke Stad gegaan, in het centrum van Hue aan de overkant van de Parfumrivier (nee zo ruikt hij niet echt :P) Dit is misschien 20 minuutjes lopen, maar in de hitte is dat aardig pittig. En natuurlijk was ik aan de late kant en ging ik dus op het heetste punt van de dag, haha! Achteraf gezien was dat trouwens helemaal niet zo erg, want daardoor was het overal wel lekker rustig. En met je paraplu als parasol, voldoende drinken en je tempo aanpassen kom je een heel end. Onderweg naar de Keizerlijke stad kwam ik zowaar een echte supermarkt tegen, die kon ik natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan, supermarktliefhebber als ik ben! ;) En dan krijg je als westerling pas echt een idee van hoe spotgoedkoop Vietnam is. Handig om te weten bij het afdingen dus. En natuurlijk kon ik er ook niet met lege handen weggaan, dus ik heb mezelf nuttige souveniers gekocht: dipsaus voor bij de loempia's en speciale bouillonblokjes om pho te maken, haha!

De Keizerlijke Stad is eigenlijk grotendeels nieuw, aangezien de boel enorm beschadigd is geraakt in de oorlog tegen Amerika/het Zuiden. In 1968 is er in Hue heel heftig gevochten en dat heeft veel schade toegebracht. Dus ook hier weer herbouwde gebouwen met een mooi kitsch laagje verf! Maar toch zeker de moeite waard om te zien.

Donderdagmiddag vertrok ik weer uit Hue, om door te reizen naar Hoian. Dit keer zou de reis niet zo ontzettend lang duren, 4 uurtjes maar. Wel met de bus, want Hoian heeft geen treinstation. En onderweg kreeg ik dan toch eindelijk de eerste echte tropische regenbui voor mn kiezen! Ik had het goed bekeken kwa zitplek in de bus, want ik had de mazzel dat ik ergens zat waar de regen niet door het ventilatiepaneel naar binnen stroomde. :D Vanuit de bus zag het er allemaal wel mooi uit in de bergen,met al die dreigende wolken enzo, ook nog veel gave bliksemschichten gezien. Maar toen we vlakbij Hoian kwamen,werd het me duidelijk dat het hier toch echt flink had gespookt, want overal zag ik ingestorte schuurtjes en omgeknakte bomen. Maar goed, dat zijn ze hier wel gewend natuurlijk, dus voor de locals was er niet echt wat aan de hand. Toch vond ik het niet erg dat ik het hele gebeuren had gemist, ik hoorde van andere reizigers dat het best eng was.

In Hoian heb ik mezelf getrakteerd op een luxe hotel: met zwembad, ontbijtbuffet en gigantisch bed. Echt, het ding is zonder overdrijven 2,5 meter breed. Ook hier is het personeel weer buitengewoon vriendelijk en behulpzaam, maar grappig genoeg merk ik wel een duidelijk verschil met Hue: daar was het ook voor het personeel nog redelijk nieuw, aangezien ze pas 5 maanden open waren.Hier merk je toch weld at de vriendelijkheid gewoon hun werk is.

Hoian is een klein stadje aan de Vietnamese kust, waarvan het hele centrum Unesco Werelderfgoed is. Het oude centrum is namelijk nog precies zoals het ooit gebouwd is tussen de 15e en 19e eeuw: als levendige handels- en havenstad met duidelijk zichtbare invloeden van de Chinezen en de Japanners. Veel van de winkels staan er nog, en zijn door de jaren heen goed onderhouden. Resultaat: een heel mooi en voor Vietnamese begrippen rustig stadje. De winkeltraditie heeft men hier goed voortgezet, want nu nog staat het bekend als shopbestemming, mede door de ontelbare kleermakers.

Ik had weer eens flinke mazzel met mijn timing, want bij volle maan wordt hier altijd een Full Moon Festival gehouden - dat overigens niks te maken heeft met de Thaise variant. De verjaardag van Buddha wordt dan gevierd, en 's avonds gaan de lampen uit en ontelbare lampionnen aan, wat zorgt voor een sfeervol geheel. In goede Boeddhistische traditie wordt er natuurlijk om geluk en voorspoed gebeden, en wel door een klein papieren lantaarntje met een kaarsje op de rivier weg telaten drijven. De hele rivier was dus bezaaid met drijvende kaarsjes na een tijdje, heel mooi.

Gisterochtend was ik al vroeg uit de veren voor een tripje naar de ruines van My Son, hier een kilometer of 35 vandaan. Dit zijn ruines van een oud heiligdom van het Cham-volk, een stam die eeuwen geleden uit India hierheen kwam. Ik zou om uur (!!! I feel your pain Schiphol-folks) worden opgehaald, en goddank heeft de receptie voor de zekerheid een wake up call gedaan, want ik was totaal door mijn wekker heen geslapen. :/

Verder heb ik hier lekker rondgelopen en toch ook een beetje geshopt - ondanks mijn beperkte bagageruimte kon ik het niet laten haha! Ook hier heb ikecht weer briljant lekker gegeten, wat alleen jammer is is dat een van de lekkerste gerechten maar moeilijk na temaken is buiten deze regio. (En toch ben ik van plan iig een poging te wagen haha!) Omdat ik toch wel iets van al dat lekkere eten wilde kunnen reproduceren thuis, heb ik vanmorgen een kooklesje gehad bij een super restaurantje waar het eten echt fantastisch is. Ik kan nu dus ook Vietnamese kip curry, Vietnamese loempia's en kip met chili's en citroengras maken! :D (Inschrijven voor etentjes in overleg graag ;))

Op de terugweg van het restaurant liep ik even langs de markt om wat lokale thee te kopen (groene thee met lotusbloem, ontzettend lekker met een vleugje gember!) toen ik heel slim door een vrouwtje meegenomen werd naar een achteraf kamertje voor 1$manicure en pedicure. Ze probeerde me natuurlijk nog allerlei andere beautybehandelingen aan te smeren, waar ik heel vriendelijk nee op ben blijven zeggen, maar mijn teennagels zijn in ieder geval weer mooi glanzend bijgewerkt en hebben een vrolijk kleurtje.

Het geld hier is trouwens best verwarrend: de valuta is Dong, en 1 euro is ongeveer 27.000 Dong. Een hoop nullen dus, waar je makkelijk mee in de war raakt. Ik heb ook constant het idee dat ik bakken met geld uitgeef, terwijl dat reuze meevalt. Maar ja wat wil je, als je constant loopt te zwaaien met briefjes van 100.000! En dan te bedenken dat de kleinste die ik heb gezien 200 dong zijn... das dus echt niks waard.
En om het geheel nog lastiger te maken, wordt er in de praktijk ook veel in dollars gerekend, waardoor je als niet-Amerikaan dubbel moet omrekenen: eerst naar dong, en dan naar Euro. Gedoe! Maar goed, nog maar een weekje en dan mag ik me de Cambodjaanse riel eigen gaan maken.

Oja, nog een laatste random dingetje waar ik over wilde schrijven: om de een of andere reden is het hier (in heel Vietnam, zag het in Hanoi, Hue en hier) volstrekt normaal om 's avonds in je pyjama over straat te wandelen. Ik heb geen flauw idee waarom, dat moet ik nog eens vragen. Maar maf is het wel. :)

Ondertussen is het half 6, over een half uurtje word ik opgehaald. Volgende stop wordt Dalat: 18 uur met de bus. Gelukkig wel een slaapbus, dat wel...

Ik heb weer een hoop nieuwe foto's toegevoegd, hier te vinden: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10150701669206616.391101.689656615&type=1&l=e8a4afb8db

Till next time! Xxx