Saigon deel 2, Mekong Delta

Ok, verder waar ik gebleven was.

Na het tegenvallende bezoek aan Chinatown zijn Karla en ik ieder terug gegaan naar ons hotel, met het idee later op de avond weer te meeten om een hap te gaan eten. Alleen kwam daar Karla's jetlag even tussen, haha! Dus ik ben maar lekker op eigen houtje ergens op de avondmarkt gaan eten - en dat was de eerste keer dat het eten me echt zwaar tegenviel! Ach ja, je kunt niet altijd geluk hebben. Op de terugweg liep ik door een stukje park waar ik een typische Vietnam-ervaring had: een paar middelbare scholieren vroeg me om een praatje te maken, zodat ze hun Engels konden oefenen. Altijd leuk natuurlijk!

Vrijdag was sightsee-dag nummer 2, en het belangrijkste wat ik wilde zien was het War Remnants Museum. Deze naam is nog vrij recent, tot een jaar of 15 geleden was het nog het 'War Crimes Museum' en daar nog voor ging het over American war crimes. De tentoonstellingen zijn echter niet veranderd: deze bestaan voor het overgrote deel uit (vaak erg grafische en dus gruwelijke) foto's uit de oorlog, en dan dus met name van wat de Amerikanen zoal hebben uitgespookt en wat dat zoal heeft aangericht. Dit ging van uitgemoorde dorpen (My Lai Massacre) tot Agent Orange en alles eromheen. Indrukwekkend, gruwelijk en uiteraard volledig eenzijdig. Desondanks wordt uit alle beelden wel meer dan duidelijk hoe ontzettend buitenproportioneel het Amerikaanse geweld is geweest, niet normaal! Je kunt zeggen wat je wilt, maar de Vietnamezen hebben absoluut wilskracht, om zo te zijn blijven vechten! (En natuurlijk ben ik me er ook van bewust dat er aan twee kanten oorlog werd gevoerd, en dat de Vietnamezen zelf ook zeker geen lieverdjes waren...)
Wat ik overigens wel mooi vind om te zien, is dat je die hele oorlog in het gewone leven eigenlijk helemaal niet meer echt tegenkomt. Tuurlijk, er zijn veel monumenten enzo, maar dat is het dan ook wel zo ongeveer. En dat ligt wel in lijn met de Vietnamese mentaliteit: vooruit kijken ipv ahcteruit, daar schiet je meer mee op. Toch best knap, als je ziet wat het land door de eeuwen heen aan onderdrukking voor zn kiezen heeft gehad!
Na het museum was het wel weer tijd voor eten (gelukkig is het eten heel licht met al die rijst, anders kwam ik echt tonnetje rond terug! :D), hiervoor had ik afgesproken met de Amerikaanse Karla, en heb ik eindelijk een nieuwe Vietnamese klassieker geprobeerd: Banh Xeo, oftewel een soort knapperige pannekoek met vulling. Erg lekker weer!

Overigens, ik heb het de hele tijd over Saigon, officieel heet de stad tegenwoordig Ho Chi Minh City - naar de grote held natuurlijk. Maar in de volksmond wordt de naam Saigon nog altijd veel gebruikt (ik vind hem ook veel mooier), maar dan voor een specifieker deel van de stad: namelijk de 3 oorspronkelijke districten die vroeger Saigon vormden - er zijn inmiddels 19 districten, de stad is echt gigantisch uitgestrekt.

Zaterdag had ik een tour geboekt naar de Cao Dai Tempel, een paar uur buiten Saigon, waar aanhangers van alle grote religies in feite terecht kunnen, zo werd ons verteld: Boeddhismme, Islam, Christendom enz. Mooi om te zien dat het dus ook zo kan, op een verdraagzame manier. De middag stond in het teken van de Cu Chi Tunnels, een beroemd overblijfsel van de Viet Cong en inmiddels toeristenattractie nummer 1 in de regio van Saigon. En hoewel onze gids een hoop vertelde (gelukkig ook dingetjes die ik nog niet had gelezen) vond ik het stiekem wel jammer dat ze een meisje van 25 was, en niet, zoals bij sommige groepen, een oorlogsveteraan die zelf de nodige ervaringen heeft. Het hele gebied is inmiddels tot half pretpark gemaakt, maar omdat ik me daarop had ingesteld was het wat minder storend en vond ik het allemaal toch nog wel interessant. De tunnels hebben een cruciale rol gespeeld in de oorlog, aangezien het de in feite veel zwakkere Viet Cong in veel situaties een voordeel gaf over de Amerikanen, waardoor ze de oorlog veel langer hebben kunnen rekken dan in een conventionele oorlog mogelijk was geweest met een dusdanig groot verschil in mankracht en vuurkracht. Anyway, voor de geschiedenisles verwijs ik jullie verder met een gerust hart naar wikipedia. ;)
Het boeiendste van de tunnels is dat je er zelf ook in kunt. Alleen is dit in de praktijk ook weer meer een toeristenattractie dan wat anders, want omdat de oorspronkelijke tunnels echt bizar nauw zijn en een gemiddelde Westerling er simpelweg niet in pas, hebben ze replica's gemaakt, die ongeveer 2 keer zo ruim zijn - en nog is het behoorlijk krap allemaal en kun je er je kont niet keren!

En daarmee was het zaterdagavond, en kroop ik vroeg mn bed in, aangezien ook zonder de wekker weer vroeg zou gaan. Ook nu stond er weer een tour op het programma - normaal niks voor mij al die tours, maar deze plekken zijn gewoon zoveel makkelijker te bereiken in een georganiseerde trip, en het is allemaal spotgoedkoop, dat ik lekker even lui doe en me laat rondleiden. IS weer eens wat anders dan zelf mn weg vinden. :) Maar goed, deze tour zou 3 dagen duren, en me meenemen door de Mekong Delta en me afleveren in Phnom Penh, Cambodja. Dat laatste gaat morgen gebeuren, nu zit ik nog in Chau Doc, een stadje vlakbij de grens in Vietnam.

De tour komt erop neer dat we met allerlei verschillende bootjes (o.a. een traditioneel roeibootje!) door verschillende delen van de Mekong Delta zijn gevaren, met onderweg stops in een kokosplantage, een baksteenfabriek, een fruitplantage (alle soorten tropisch fruit zo ongeveer) en de grootste drijvende markt van de Delta, de Cai Rang Floating Market. Hoewel alle stops (m.u.v. de drijvende markt) errug toeristisch waren van opzet, was het toch leuk om te zien allemaal.

Onderweg kreeg de hele tour voor mij nog wel een aparte wending, want ik bleek de enige van de groep die deze variant had geboekt, met als eindpunt Phnom Penh. En in plaats dat ze dan zeggen dat de tour niet door kan gaan ivm onvoldoende boekingen, regelen ze het gewoon anders. Toen de rest van de groep vanmiddag terug ging richting Saigon, werd ik weer bij het hotel gedropt met een ticket en een briefje voor de chauffeur van de bus die me op zou halen. Die bus bleek niet van de reisorganisatie, maar van een gewoon vervoersbedrijf, en het is dan best nog even uitzoeken hoe en wat om te komen waar je zijn moet. Gelukkig ben ik natuurlijk wel wat gewend en red ik me wel, dus ik vond het allemaal niet zon probleem (omdat het uiteindelijk allemaal wel redelijk geregeld was verder) maar als je als nietsvermoedende, groep-volgende toerist zo'n tour boekt en dan in deze situatie komt, dan kan ik me voorstellen dat dat de nodige stress oplevert haha!
Maar goed, nu zit ik dus in mn hotel, omringd door gekko's (die blijf ik toch wel schattig vinden :D) en morgenvroeg word ik opgehaald door de bus van een andere reisgroep, en laat ik Vietnam achter me. Ik hoor van iedereen dat Cambodja echt heel anders is, veel gevaarlijker, je wordt er nog extreem veel meer lastig gevallen en allesoverkoepelend: de armoede is er echt enorm en ook heel zichtbaar. We zullen zien...

Ik heb ook weer een flinke lading foto's toegevoegd, maar scroll vooral even door het album heen, want een deel van de nieuwe pics staat bovenaan, en om een of andere reden staat een ander deel nieuw spul onderaan:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10150701669206616.391101.689656615&type=1&l=e8a4afb8db