Iowa en Florida

Nou we zijn weer een week verder, en jullie hebben het een en ander van me tegoed aan verhalen, dus bij deze.

Afgelopen week stond voor mij in het teken van Iowa City. Ik was er bij Michelle, die ik ken van haar uitwisseling op de HHS en daar was ik zo ongeveer bij gebleven in mn vorige blog.
Wat ik toen nog niet wist, was dat er een hittegolf gaande was in een flink deel van de VS, waaronder dus Iowa. Dit had tot gevolg dat de temperatuur er, vooral in de eerste helft van de week, opliep tot ook voor mij nogal extreme waarden: het was er overdag ongeveer 40 graden Celsius, en door de hoge luchtvochtigheid lag de gevoelstemperatuur zo rond de, schrik niet, 53 graden... niet te harden zo heet dus! Met dat in ons achterhoofd had Michelle ervoor gezorgd dat het ‘programma’ zoveel mogelijk water gerelateerd zou zijn, want echt hoor, met zulke temperaturen wil je echt niet buiten zijn, laat staan in de zon ofzo. Lang leve afgesloten ruimtes met airco!!! ;)
Maar goed, om dus toch wat dingen te kunnen doen zonder nog meer te hoeven zweten lag de focus dus op water. Maandag gingen we daarom naar Sugar Bottom, een meer in de buurt van Iowa City. Omdat de hitte overdag te extreem was (er werd op het nieuws echt officieel gewaarschuwd dat mensen zoveel mogelijk binnen moesten blijven en tijd in de zon waar mogelijk moesten beperken) gingen we pas ’s avonds, rond 7 uur. En ook toen was het nog bloedheet natuurlijk. Lekker gerelaxed, alleen het watergedeelte viel wat anders uit dan gepland: het water had een beetje een vreemde groene kleur, dus we vertrouwden het niet helemaal en gingen niet verder dan onze knieën het water in. Maar er stond wel een beetje een briesje, dus het was verder prima uit te houden, zo in de avond.

Vanaf dinsdagochtend moest Michelle de ochtenden werken, en dat gaf mij de kans om lekker lang te slapen (tot wel half tien! :P) en rustig aan te doen, zonder het gevoel dat ik op moest schieten omdat ik zoveel moest zien. Prima geregeld dus! ’s Middags heeft ze me een eerste inleidinkje in Iowa City downtown gegeven. Ik zeg downtown, maar daarmee lijkt het dus echt meer dan het is. Een paar blokken en that’s is, eigenlijk! Het is wel raar, de stad heeft ongeveer 63.000 inwoners (zonder studenten; IC heeft een flinke universiteit met meer dan 30.000 studenten, maar in de zomer zijn die grotendeels vertrokken) en is daarmee dus groter dan bv. Roermond, maar zo voelt het helemaal niet: het centrum is echt vele malen kleiner, en (sorry Michelle) er is echt geen reet te doen, anders dan... Italiaans ijs eten?! Mijn favoriet was het wilde bessen/jalapeño-ijs. Een aanrader! ;)
De grap is dat het allemaal wel enorm veel uitgestrekter is dan bij ons, je hebt er echt een auto nodig om ook maar een beetje iets te kunnen. En ja, dat wist ik natuurlijk van tevoren ook, maar ik vond het wel geinig om het in de praktijk te ervaren.
Dinsdagavond tegen een uur of zeven hadden Michelle en ik wel weer zin om weer even ergens een duik te gaan nemen, en Shannon, een vriendin van Michelle, kon zich daar ook wel in vinden. Alleen kwamen we er vervolgens om kwart over zeven achter dat alle zwembaden om acht uur zouden sluiten... beetje jammer dus. Raar ook, gezien de hitte – een dag later zagen we dan ook een aankondiging dat vanaf toen de openingstijden verruimd waren, maar daar hadden wij natuurlijk niks meer aan.
Dus op zoek naar alternatieven, want ik had een nieuw badpak en we wilden met zn drietjes per se zwemmen, haha! Uiteindelijk kwam Shannon met het geniale idee om eens te kijken bij de verschillende sportcentra. Zo kwamen we na wat telefoontjes uiteindelijk terecht in een of ander sportcentrum met een binnenbad à la postzegelformaat, maar water is water en het was heerlijk verkoelend. Wat ook nog mooi was, was het feit dat je bij een eerste bezoek een gratis dagpas krijgt, dus het was voor ons nog gratis ook. Geslaagde avond dus!
Woensdag hebben we uiteindelijk toch geBBQd. Het was even niet duidelijk of we er wel aan zouden beginnen, want alle genodigden incl. wijzelf vonden het te warm om een hele tijd buiten te zitten, al helemaal bij een hete grill. De oplossing was uiteindelijk om maar lekker binnen in de airco te blijven zitten en af en toe even naar buiten te gaan om de BBQerij te checken. Waar ik heel erg om moest lachen, was dat mij ‘Brats’ werden gepresenteerd als typisch Amerikaans voedsel, zeker in grillverband. Juist ja... dat het woord brat gewoon een afkorting was van het Duitse Bratwurst was die fijne Amerikanen natuurlijk volstrekt onbekend! :D In ieder geval prima gegeten en weer wat vrienden van Michelle leren kennen, dus ook dit was een gezellige avond.

Even denken, wat hebben we donderdag ook alweer gedaan? Oja, eerst aan het eind van de middag naar Donnelly’s geweest, een Irish Pub of all places. Het was een van Michelle’s favo plekken in de stad, maar ik was niet super onder de indruk, haha! ;) (heb ik niet gezegd natuurlijk hoor!! :P)
Later op de avond zouden we naar een of andere Mexicaanse tent gaan voor Margarita Thursday, alleen... toen begon het ineens gigantisch te stortregenen!!! Jaja, jullie in NL zijn niet de enigen, haha! ;) Op dat moment hadden we dus even niet meer zoveel zin om nog de deur uit te gaan, dus we zijn lekker thuisgebleven. Uiteindelijk zijn we wel nog terecht gekomen op een feestje van een oud-collega van Michelle, via een korte omweg langs Walmart om drank te halen om mee te nemen – ze hebben er een geweldige uitvinding: bevroren alcoholische drankjes, in een soort soep-in-zak-achtige verpakking, openknippen en in een glas gooien, en je hebt een prima drinkbare frozen margarita, daiquiri en meer van dat leuks. Wil ik ook in NL! :D En zo hadden we dus toch nog onze margarita Thursday. :D

Ondertussen zat ik wel een beetje in de stress: ik had de hele week nog geen reactie gehad van Carolina, mijn couchsurf-contact dat me in Orlando van het (alternatieve, ietwat afgelegen, op zaterdagavond niet met OV bereikbare) vliegveld zou halen en me een nachtje onderdak zou bieden tot ik zondag de bus naar Miami zou nemen... en ze was dus wel een nogal cruciale factor in dat hele plan... hierover later meer.

Vrijdagmiddag vertrokken we naar een stel vrienden van Michelle, Joanne was jarig en zou dat vieren met een poolparty... hoera, daar is dat zwembad weer! Joanne en haar man (allebei 25 en al een jaar getrouwd, hoezo Amerika?!...) waren net verhuisd en Michelle kende het nieuwe huis nog niet, en we hadden ons dus helemaal ingesteld op een heerlijk verfrissende zwempartij. Na een aardige rit, het huis ligt in de middle of nowhere, niemand heeft er bereik met zn telefoon, zo handig, kwamen we er aan en moesten we allebei heel hard lachen: op het enorme grasveld dat het huis omringde stond een heel mooi opblaasbadje van 2 m2! :D En er was een dubbele slip-and-slide, een typisch Amerikaans (??) verschijnsel, een soort mini waterglijbaan op de grond: http://www.thehorvicks.com/uploaded_images/MNTrip07-127-798972.jpg
Het was erg gezellig en hoewel het badje klein was, was het wel lekker verkoelend om er met een paar man met een drankje in te liggen, haha! :D

Maar zoals gezegd, ik had er geen bereik. En ik had niks van Carolina gehoord en ik had haar nummer nog niet, dus kon haar zelf ook niet zomaar bereiken. Dus ik werd ondertussen wel een beetje nerveus dat ik vast zou komen te zitten op Orlando Sanford Intl Airport... goddank heb ik Carolina uiteindelijk te pakken weten te krijgen, door creatief te worden met facebook: ik heb willekeurig de laatste persoon die op haar wall had geschreven een bericht gestuurd, de situatie uitgelegd en gevraagd of zij, als ze Carolina’s nummer wel had, haar wilde vragen mij te bellen. En dat werkte, want binnen een uur had ik haar aan de lijn! Was wel een opluchting dus. Zoals ik al had gedacht door de uitgebleven reactie van haar kant, was ze helemaal vergeten dat ze mij dit weekend ook zou opvangen... volgend weekend wist ze wel nog, dan ben ik echt het hele weekend bij haar, maar dit had ze zelf aangeboden en anders had ik deze vlucht ook niet geboekt. Maar Carolina zat nu zelf het weekend in Chicago. Handig dus! Uiteindelijk heeft ze het allemaal super geregeld en is alles goedgekomen, dus das mooi.

Anyway. Zaterdag in de loop van de ochtend (ik zou om half zes vliegen) was het dan toch allemaal geregeld, en konden Michelle en ik met een gerust hart op weg naar de Amana Colonies, een oude van oorsprong Duits dorp waar allemaal schattige (voor mij niet super Duits aandoende) huisjes stonden en waar je prima schnitzel kon eten, haha! En na afloop van dit bezoek heeft Michelle me afgeleverd op het vliegveld van Cedar Rapids en was mijn Iowa-avontuur alweer voorbij. Het was echt een heerlijk relaxed weekje, heel gezellig en prima gepland!

Nog een detail waar ik dubbel om heb gelegen: vrij dicht bij het appartement van Michelle loopt een spoorlijn, waar zo af en toe een trein langs komt rijden, altijd goederen – de locomotief had ik nooit gezien, altijd alleen een stukje van de wagons (het gaat LANGZAAM!!). Begin zaterdagmiddag komen Michelle en ik net terug van ‘downtown’, komt er weer een trein aan tjoeken. Michelle let er niet op en gaat naar binnen, ik blijf ff kijken. Zie ik vervolgens een heuse stoomlocomotief aankomen met een sliert moderne treinstellen erachter, compleet met dikke zwarte wolken van de kolen en alles. Ik naar binnen, en vraag (een beetje verbijsterd) aan Michelle of dit gebruikelijk is. Zij vindt dit een rare vraag en vindt de trein de normaalste zaak van de wereld, want er zijn nog veel kolen o.i.d. en vindt vooral mijn verbijstering raar. Ik heb ondertussen het gevoel alsof ik 50 jaar terug in de tijd ben gegaan.
Fast forward naar: zaterdagmiddag, op weg naar de Amana Colonies. Ergens op een gewone tweebaans snelweg staan heel veel auto’s en mensen aan de kant van de weg. Toch maar ff stoppen en kijken wat er loos is. Wat blijkt, onze stoomlocomotief is in aantocht! En half Iowa City is ervoor uitgelopen om het ding te zien! Hahahaha, ik moest zo hard lachen! En stond er stiekem niet zo heel erg van te kijken dat het ding hier in de VS toch ook een museumstuk is. Ach, gelukkig kon Michelle er ook om lachen. :D

Goed. Verder met mn chronologie. ;)

In Orlando werd ik uiteindelijk opgehaald door een nichtje van Carolina, en zij leverde me vervolgens af bij het huis van Carolina’s moeder. Carolina woonde hier zelf tot kortgeleden ook, en daarnaast woont er nog een bevriend Argentijns stel. Carolina’s moeder was er niet, maar de Argentijnen dus wel, en ik ben nog niet vaak met zo’n extreem open armen ontvangen, echt heel lief! Het is zo’n kast van een huis met 27 slaapkamers en bijbehorende badkamers (ok wat minder maar toch) en een zwembad, dit alles binnen een bewaakte community met hoge muren eromheen tegen pottenkijkers (of inbrekers, whatever ;)) Dat huis alleen al was een aardige ervaring, want ik had het gevoel dat ik in een film zat, haha! En toen kreeg ik ook nog huisgemaakte Argentijnse empanadas te eten en toen was het plaatje helemaal af! :D
Ze waren ook nog zo lief om me de volgende dag naar het busstation te brengen, dus zoveel stress als dit nachtje in Orlando me van tevoren had opgeleverd, zo relaxed was het uiteindelijk in de praktijk. Heel fijn dus!

En inmiddels zit ik dus sinds ruim een dag in Miami. Of beter gezegd, in Miami Beach. Wel een verschil, want Miami is de grote metropool met alle wolkenkrabbers e.d., en Miami Beach is een langgerekt eiland ernaast met 35 mijl aan mooi witte stranden, palmbomen en blauwe zee... ik zit nu twee nachtjes in een hostel, vanaf morgen ga ik weer naar een couchsurfing host – het is me niet gelukt om voor alle 5 de nachten iemand te vinden, wat ook niet zo gek is aangezien Miami Beach niet zo heel groot is, en zeker als je geen auto ter beschikking hebt is het wel zo handig om hier te zitten en niet downtown, want het OV laat nog wel wat te wensen over. Heb ik gelezen. Want veel heb ik er nog niet mee gedaan, aangezien ik vandaag heerlijk in bikini op het strand heb liggen bakken! :D De zee is echt heerlijk, perfecter kan niet: zeker niet koud maar wel nog lekker verkoelend kwa temperatuur. En heel mooi helder, de zandkleurige visjes zijn alleen zichtbaar door hun schaduw!
Daar ga ik de komende dagen dus nog wel vaker in dobberen!
Gisteravond ben ik met een Frans meisje uit mn hostel wat gaan rondlopen, op zoek naar een goede maar betaalbare mojito (we waren 20 minuten te laat, ze waren net dicht, dus het werd een blikje cola in het hostel) en lekker mensen kijken. Het uitgaansleven is behoorlijk pretentieus, heel erg niet mijn ding dus, maar het hostel is vrij rustig, dus het wordt me niet echt opgedrongen. Prima combo vind ik!

En morgenochtend verhuis ik dus, maar dan ga ik naar North Beach, ook onderdeel van Miami Beach en dus ook een paar honderd meter van het strand.

Ik gooi zo ook weer even de nieuwste foto’s op facebook, maar daarbij moet ik wel zeggen dat ik zo ongeveer niks heb van Iowa – enerzijds omdat ik er lui was wat betreft foto’s maken, maar ook een beetje omdat het allemaal niet zo heel erg fotowaardig was... ;) als het goed is krijg ik wel nog wat foto’s die Michelle heeft gemaakt, dus die voeg ik t.z.t. nog wel weer toe.
Het begin is iig hier te vinden: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10150241895211616.317987.689656615&l=2ce9c7c4b0&type=1

Zo. En nu ga ik cheapass taco's eten om de hoek. Met heel veel koriander! :D